Zdecydowanie pomaga mi wtedy samotność i nie jest to wcale próba ucieczki, a raczej przepracowania problemu. Cudze rady, nawet od bliskich, szkodzą mi zamiast pomagać. Wszystko muszę przemyśleć sama, bez cudzej ingerencji, by uzyskać czysty obraz sytuacji. Najlepiej myśli mi się na długich wypadach rowerowych, a jeśli nie ma na to opcji, to zamykam się w pokoju. Ot i tyle.

Zdecydowanie pomaga mi wtedy samotność i nie jest to wcale próba ucieczki, a raczej przepracowania problemu. Cudze rady, nawet od bliskich, szkodzą mi zamiast pomagać. Wszystko muszę przemyśleć sama, bez cudzej ingerencji, by uzyskać czysty obraz sytuacji. Najlepiej myśli mi się na długich wypadach rowerowych, a jeśli nie ma na to opcji, to zamykam się w pokoju. Ot i tyle.

Bieganie. Najlepszy sposób na pozbycie się złych emocji, na odstresowanie się. Można naładować się pozytywną energią. Wysiłek fizyczny uwalnia nas od problemów.

Bieganie. Najlepszy sposób na pozbycie się złych emocji, na odstresowanie się. Można naładować się pozytywną energią. Wysiłek fizyczny uwalnia nas od problemów.

Muszę się wyłączyć, najlepsze do tego jest sprzątanie i ogladanie seriali. Przestaje myśleć o wszystkim i skupiam się na tym co jest teraz.

Muszę się wyłączyć, najlepsze do tego jest sprzątanie i ogladanie seriali. Przestaje myśleć o wszystkim i skupiam się na tym co jest teraz.

Ja sięgam po pizzę. Nie bez kozery jest nazywana potocznie "plackiem szczęścia" :D

Ja sięgam po pizzę. Nie bez kozery jest nazywana potocznie "plackiem szczęścia" :D

Gdy przechodzę ciężkie chwile i chcę o chociaż na chwilę zapomnieć o problemach zatracam się w... GOTOWANIU! To moja pasja, która pochłania mnie bez reszty, skupiając się na odpowiednim przygotowaniu dania skupiam się na przepisie i zapominam o wszystkim wokół. To mnie odstresowuje i wycisza, pozwala zatracić się w swój świat. Przygotowuje pyszne jedzonko i wspaniałe ciasto, sprzątam dom, ogarniam siebie samą i dzwonię po przyjaciółkę. Bo nic tak nie pomaga zapomnieć o problemach jak dobre, domowe jedzenie. A przyjaciółka oczywiście wysłucha moich narzekań, pomoże w rozwiązaniu problemu, doradzi coś. A nawet jeśli nie to chociaż będę najedzona. Bo człowiek najedzony to człowiek szczęśliwy!

Gdy przechodzę ciężkie chwile i chcę o chociaż na chwilę zapomnieć o problemach zatracam się w... GOTOWANIU! To moja pasja, która pochłania mnie bez reszty, skupiając się na odpowiednim przygotowaniu dania skupiam się na przepisie i zapominam o wszystkim wokół. To mnie odstresowuje i wycisza, pozwala zatracić się w swój świat. Przygotowuje pyszne jedzonko i wspaniałe...

Wizyta #1
- Panie doktorze, czuję ogólne znużenie, nie mogę znaleźć sobie miejsca. Czasami mam wrażenie, że noszę na barkach ogromny ciężar. Jestem taki przygnębiony!
- Spokojnie, proszę się nie denerwować. Powinien pan przestać przesiadywać samotnie w czterech ścianach. Trzeba wyjść do ludzi, zrobić coś kreatywnego w grupie. Świeże powietrze też by panu nie zaszkodziło. Trochę ruchu i człowiek od razu lepiej się czuje. A jak to nie pomoże, to przepisze się całą siatkę antydepresantów i po kłopocie.
- Dobrze, doktorze. Spróbuję.

Wizyta #2
- I jak się dzisiaj czujem… Jezus Maria! Co się panu stało!? Ile krwi! Wypadek? A może napad??
- Nigdy nie czułem się lepiej, doktorze. Posłuchałem tylko pańskiej rady.
- Mojej rady?!
- Tak. Wczoraj znowu byłem smutny, ale zmusiłem się do zwleczenia z łóżka. Założyłem mój wyjściowy dres, obwiązałem twarz klubowym szalikiem i pojechałem na mecz podwyższonego ryzyka. Tam poznałem nowych znajomych i wspólnie spędziliśmy czas atakując kibiców drużyny przeciwnej. Dostałem maczetą, ale walczyłem dalej. Co za przypływ adrenaliny! Położyłem dwóch na stadionie i trzech przed stadionem zanim zgarnęła mnie policja! Miał pan rację doktorze. Świeże powietrze, trochę ruchu i odnalezienie poczucia wspólnoty – oto czego potrzebowałem!
- Antydepresanty nie będą zatem potrzebne.
- Nie, ale poprosiłbym coś przeciwbólowego. Po kilkunastu ciosach pałką policyjną czuję się…
- Pobity?
- Ale przynajmniej nie przybity! Ha ha! Depresja – Chuliganizm (0:10)!

Wizyta #1
- Panie doktorze, czuję ogólne znużenie, nie mogę znaleźć sobie miejsca. Czasami mam wrażenie, że noszę na barkach ogromny ciężar. Jestem taki przygnębiony!
- Spokojnie, proszę się nie denerwować. Powinien pan przestać przesiadywać samotnie w czterech ścianach. Trzeba wyjść do ludzi, zrobić coś kreatywnego w grupie. Świeże powietrze też by panu nie zaszkodziło....

Gdy mam trudne chwile i muszę coś sobie przemyśleć biorę telefon, słuchawki i psa na smycz, po czym wyruszam na spacer po zacisznych polnych drogach. W słuchawkach rozbrzmiewa moja ulubiona muzyka, dookoła otacza mnie przyroda i mam wtedy czas na przemyślenia. Spaceruje tak długo, aż opuszczą mnie wszystkie negatywne emocje i głupie myśli. Wtedy na spokojnie oceniam swoją sytuacje. A gdy trzeba... To po prostu staje w tym zacisznym miejscu, zdała od ludzi i wypłakuje wszystkie żale, niesprawiedliwości, cierpienia. Ile to już moich łez widziała stara wierzba na łące, przy której spędzałam chwile, gdy było mi źle.. Koniec końców ta cisza i samotność mi pomaga i wracam z takiego spaceru z nowymi siłami.

Gdy mam trudne chwile i muszę coś sobie przemyśleć biorę telefon, słuchawki i psa na smycz, po czym wyruszam na spacer po zacisznych polnych drogach. W słuchawkach rozbrzmiewa moja ulubiona muzyka, dookoła otacza mnie przyroda i mam wtedy czas na przemyślenia. Spaceruje tak długo, aż opuszczą mnie wszystkie negatywne emocje i głupie myśli. Wtedy na spokojnie oceniam swoją...

Ja sprzątam. Nałogowo. Obsesyjnie. Czyszczę, pucuję, szoruję i wycieram. Odkurzam, zmywam i poleruję. Tak długo, aż się zmęczę. Najbardziej lubuję się w sprzątaniu łazienki. Te monotonne, rytmiczne i powtarzające się ruchy polerujące powierzchnię płytek, luster czy wanny - wbrew pozorom - nie pozwalają mi na zaprzątanie sobie głowy moimi problemami, rozmyślaniem nad nimi. Skupiam się na dozowaniu płynu do płytek. Na moich ruchach - prawie zautomatyzowanych. Szybkich i dokładnych okręgach zataczanych przez moją rękę. Koncentruję się na przecieraniu wszystkich płynów, szamponów i balsamów. Układam ręczniki kolorystycznie - w równiusieńką kostkę. To pomaga - nie myśleć i ochłonąć, przetrawić pewne sprawy i, przede wszystkim, nie podejmować pochopnych decyzji.

Ja sprzątam. Nałogowo. Obsesyjnie. Czyszczę, pucuję, szoruję i wycieram. Odkurzam, zmywam i poleruję. Tak długo, aż się zmęczę. Najbardziej lubuję się w sprzątaniu łazienki. Te monotonne, rytmiczne i powtarzające się ruchy polerujące powierzchnię płytek, luster czy wanny - wbrew pozorom - nie pozwalają mi na zaprzątanie sobie głowy moimi problemami, rozmyślaniem nad nimi....

W trudnych chwilach, kiedy jest mi naprawdę ciężko sięgam po telefon. Oczywiście jest on jedynie narzędziem bo tak naprawdę pomaga mi rozmowa z moją przyjaciółką. Wiem, że zawsze znajdzie czas by mnie wysłuchać. To właśnie rozmowy z Nią pomagają mi uwierzyć, że wszystko się ułoży. Przy niej nie muszę niczego udawać, mogę wszystko z siebie wyrzucić i to przynosi mi ulgę.

W trudnych chwilach, kiedy jest mi naprawdę ciężko sięgam po telefon. Oczywiście jest on jedynie narzędziem bo tak naprawdę pomaga mi rozmowa z moją przyjaciółką. Wiem, że zawsze znajdzie czas by mnie wysłuchać. To właśnie rozmowy z Nią pomagają mi uwierzyć, że wszystko się ułoży. Przy niej nie muszę niczego udawać, mogę wszystko z siebie wyrzucić i to przynosi mi ulgę.

W trudnych, nerwowych dla mnie chwilach łapie za druty, wełnę i dziergam. Nic tak nie wycisza jak liczenie oczek, nic tak nie uspokaja jak metalicznie uderzające o siebie narzędzia tej pracy. Niekiedy zatracam się w sprawdzaniu wzoru czy się zgadza i wtedy nie myślę o problemach i złości. Nie mogę, bo jeśli się pomylę to wielogodzinna praca pójdzie na marne, a nie lubię niczego poprawiać. Zaś całkowite ukojenie daje mi widok ciepłego szalika na szyi męża czy ciepłe kapcie na nogach naszego urwisa. Taki widok oczyszcza i rozczula.

W trudnych, nerwowych dla mnie chwilach łapie za druty, wełnę i dziergam. Nic tak nie wycisza jak liczenie oczek, nic tak nie uspokaja jak metalicznie uderzające o siebie narzędzia tej pracy. Niekiedy zatracam się w sprawdzaniu wzoru czy się zgadza i wtedy nie myślę o problemach i złości. Nie mogę, bo jeśli się pomylę to wielogodzinna praca pójdzie na marne, a nie lubię...